Op Alexander McKenzie’s nieuwe album Ambivalence klinkt een opgewekte toon, al gluurt de melancholie vanuit een donker hoekje nog altijd mee. Verhalen over verloren liefdes, treurnis, twijfel, zwakte én kracht grijpen je bij de keel. De rode draad in haar liedjes wordt gevormd door de teksten. En die teksten, dat is zij zelf. Als 20-jarige verliet de Canadese haar familie en vrienden om Europa te verkennen, maar nostalgie naar de ruimte en de lang uitgestrekte landschappen van Canada steekt nog regelmatig de kop op. Waar de zangeres soms haar zwaartekracht lijkt te verliezen, brengen de diepe tonen van The Underpaid haar voorzichtig terug naar aarde en daarmee de complexe gevoelens over leven en liefde in evenwicht. Want, zo leerde zij: “Als alles zwaar is, dan wordt de optelsom nog zwaarder. Ik ben niet meer bang gelukkig te worden, ook al voelt geluk soms als gevaar. De ambivalentie in me behouden, dat koester ik.”